Psychoedukacja

Psychoedukacja przeznaczona jest zarówno dla Pacjentów z diagnozą zaburzeń i chorób psychicznych oraz ich rodzin, jak również dla osób chcących usprawnić swoje funkcjonowanie w określonej roli społecznej czy wybranym obszarze życia.

Psychoedukacja polega na uświadamianiu Pacjentowi wszystkich aspektów jego przypadłości po to, by mógł zyskać poczucie kontroli nad własnym leczeniem, poczucie wpływu na niego. Psychoedukacja zmienia stosunek Pacjenta do choroby, pozwala zastąpić bierność i poczucie bezradności, beznadziei aktywnym zaangażowaniem w leczenie.

Umożliwia wczesne rozpoznawanie zwiastunowych objawów nawrotu choroby (np. w przypadku uzależnień, choroby afektywnej dwubiegunowej, schizofrenii). Dzięki temu istnieje szansa na uniknięcie ostrego i długotrwałego nawrotu choroby. Ponadto rozumienie specyfiki objawów redukuje obawy i niepokój, sprawia, że życie z chorobą staje się bardziej przewidywalne.

Psychoedukację stosuje się również wobec bliskich osób z zaburzeniami i chorobami psychicznymi. W tym przypadku celem jest uniknięcie zachowań podtrzymujących objawy Pacjenta (np. chroniczne wybawianie alkoholika przez żonę od konsekwencji jego picia). Pozwala rodzinom zmienić nastawienie do niektórych objawów Pacjentów interpretowanych wcześniej jako ich niewdzięczność, brak miłości czy złośliwość.

Psychoedukacja obejmuje także przekazywanie wiedzy na temat leków. Służy to temu, by rozpoznawać, co należy do objawów choroby, a co stanowi niepożądane skutki stosowania medykamentów oraz temu, by nauczyć się radzenia sobie ze skutkami ubocznymi farmaceutyków.

Psychoedukacja wyposaża Pacjentów i ich bliskich w sposoby radzenia sobie ze stresem, co sprzyja maksymalizacji okresów remisji. Psychoedukacja to także nauka rozpoznawania emocji. Ich nazywanie i umiejętne wyrażanie łagodzi przeżywanie stresu w chorobie.

Psychoedukacja to szansa na budowanie siatki wsparcia zarówno poprzez edukowanie rodziny (np. by nie trzymać alkoholu w domu, gdy w rodzinie jest alkoholik), jak i wskazywanie jak zastąpić dotychczasowe destrukcyjne wzorce relacji interpersonalnych zdrowszymi (np. zalecanie mitingów AA, AH, AN).

Wreszcie psychoedukacja to pomoc w radzeniu sobie z przewlekłymi objawami choroby (np. aktywizacja chorujących na schizofrenię poprzez zachęcanie do udziału w warsztatach terapii zajęciowej).

Psychoedukować można również w tematach niezwiązanych z chorobami czy zaburzeniami psychicznymi (np. przekazywanie wiedzy na tematy rozwoju i wychowywania dzieci). Psychoedukacja jest też teoretyczną częścią warsztatów psychologicznych.