Psychoterapia, psycholog dziecięcy Radom

Ofertę leczenia kierujemy do małych Pacjentów, którzy cierpią m.in. z powodu:

• trudności szkolnych (np. unikanie chodzenia do szkoły, konflikty rówieśnicze, izolacja społeczna, kłopoty z przyswajaniem wiedzy),
• apatii, znacznego zmniejszenia lub utraty zainteresowania aktywnościami, które wcześniej były źródłem przyjemności i radości,
• wybuchowości, zachowań agresywnych, impulsywności, niecierpliwości, nadpobudliwości, pogorszenia koncentracji,
• lękliwości, wycofania, zamykania się w sobie, unikania rozmów, kontaktu z otoczeniem,
• moczenia się mimowolnego, zanieczyszczania się, zaparć na tle emocjonalnym,
• zachowań autoagresywnych (np. bicie się po głowie, wyrywanie włosów, niszczenie własnych zabawek),
• trudności w relacjach interpersonalnych (np. nieśmiałość, brak asertywności, bierność i uległość, unikanie konfrontacji i wyrażania własnego zdania, doświadczanie przemocy w grupie rówieśniczej, odrzucenie przez grupę rówieśniczą, wycofanie z grupy, konfliktowość, problematyczne relacje z rodzeństwem i/lub rodzicami, przystosowywanie się „za wszelką cenę”),
• zaburzeń emocjonalnych (np. utrzymujący się smutek, płaczliwość, drażliwość, zmienność nastroju),
• fobii i innych zaburzeń lękowych,
• natręctw,
• tików,
• mutyzmu,
• niewyjaśnionych bólów głowy, brzucha, kołatania serca,
• problemów ze snem (np. krótki, płytki sen wrażliwy na bodźce z otoczenia, nawracające koszmary nocne),
• urazów psychicznych (np. wypadki, przebyta choroba somatyczna, doświadczenie przemocy) i trudnych sytuacji życiowych (np. brak kontaktu z jednym z rodziców, rozwód rodziców, konflikt rodzinny, alkoholizm w rodzinie),
• zaburzeń jedzenia (np. odmawianie jedzenia, jedzenie wybiórcze),
• trudności z nazywaniem, rozumieniem, regulowaniem emocji, rozpoznawaniem własnych potrzeb,
• zaniżonej samooceny, braku wiary we własne możliwości,
• zachowań nieadekwatnych do wieku rozwojowego,
• nadmiernego lęku separacyjnego.

Psychoterapia dzieci różni się od leczenia przewidzianego dla dorosłych i młodzieży. Polega na swobodnej, niekierowanej zabawie, podczas której mały Pacjent za pośrednictwem różnych form ekspresji (np. rysunku, tańca, bawienia się różnymi przedmiotami, rozmowy, odgrywania ról, układania itp.) przekazuje psychoterapeucie istotne dla niego sprawy i związane z nimi emocje. Takie wykorzystanie naturalnych zainteresowań dziecka oraz regularność kontaktu z psychoterapeutą pozwalająca zbudować poczucie bezpieczeństwa i zaufania, sprzyjają rozwiązaniu trudności, które blokują prawidłowy rozwój małego Pacjenta.

Psychoterapia dzieci to proces, który wymaga zaangażowania rodziców/opiekunów. Konsultacje z nimi są nieodłącznym elementem procesu leczenia dziecka. Umożliwiają dorosłym lepsze zrozumienie świata wewnętrznego małego Pacjenta, a co za tym idzie bardziej adekwatne dopasowanie komunikacji i opieki do jego potrzeb i ograniczeń, wsparcie jego rozwoju.