Psychoterapia grupowa

Psychoterapia grupowa bazuje na założeniu, że człowiek jest istotą społeczną. Oznacza to, że jego problemy natury psychologicznej mają korzenie w relacjach międzyludzkich i że w tych właśnie relacjach się ujawniają. Grupa psychoterapeutyczna staje się interpersonalnym mikrokosmosem, w którym można w bezpieczny sposób poznawać siebie, innych ludzi i sposoby konstruowania relacji z nimi.

Grupa to naturalne środowisko każdego człowieka. Przychodzimy na świat w grupie społecznej, jaką jest rodzina, a następnie w nasze życie wprowadzane są, a potem sami wprowadzamy kolejne grupy w postaci żłobka, przedszkola, szkoły, zakładu pracy, zakładamy własne rodziny itd. W tych właśnie grupach przychodzi człowiekowi mierzyć się ze zranieniami, ograniczeniami, niepowodzeniami. W nich też można zatem poddawać te wszystkie przeżycia refleksji, rozumieniu, korygowaniu.

Zgodnie z maksymą Terencjusza „”Homo sum humani nihil a me alienum puto („Człowiekiem jestem i nic co ludzkie, nie jest mi obce”) Pacjenci przekonują się, że nie istnieje takie ludzie przeżycie, którego nikt by nie doświadczył (nawet gdyby miało to miejsce tylko w fantazji). Daje to poczucie przynależności, redukuje wstyd, uczucie osamotnienia, otwiera na innych.

Nie tylko uniwersalność ludzkich doświadczeń sprzyja pracy w grupie. Pomocna jest też różnorodność uczestników grupy. Pacjenci mają odmienne charaktery, historie życia, upodobania, pochodzą z różnych środowisk. Dzięki temu w grupie można poznać bardzo wiele różnych punktów widzenia na ten sam problem. Można „spojrzeć na siebie w wielu lustrach” –  każdy Pacjent może bowiem zwrócić uwagę na inne aspekty osobowości swoich współtowarzyszy leczenia.

Ponadto korzystna jest również obserwacja innych i wiedza na temat tego, jak poradzili sobie w różnych życiowych sytuacjach. Dostarcza to szerokiego wachlarza sposobów zaradczych. Daje nadzieję na zmianę.

Grupa daje możliwość przyjrzenia się sobie w bardzo wielu różnych rolach społecznych. W grupie można nauczyć się słuchać i rozumieć, mówić o sobie, wyrażać swoje zdanie, oczekiwania, potrzeby, rozwiązywać konflikty, stawiać granice, szukać własnego złotego środka między zależnością a niezależnością. Można dawać i brać, otrzymywać pomoc i udzielać pomocy.

To wszystko dzieje się pod okiem terapeuty, którego rolą jest wskazywanie i wyjaśnianie procesów grupowych, tworzenie bezpiecznego środowiska do zmiany, stanie na straży norm i zasad grupowych, nazywanie tego, na co grupa reaguje milczeniem.

W Klinice prowadzimy grupy zarówno heterogeniczne, jak i homogeniczne. Grupy heterogeniczne to grupy bardziej niejednorodne – leczą się w nich Pacjenci zgłaszający różne objawy. Grupy homogeniczne są grupami jednorodnymi pod względem diagnozy Pacjentów. Grupy te sprawdzają się np. w przypadku Pacjentów uzależnionych.